Wat je ziet en hoort
Pas als je er op gaat letten, merk je hoe vaak het voorkomt. Maar gelukkig ook hoe vaak het steeds beter gaat.
Ik heb het over beeldvorming in de media. Deze week heb ik een aantal keer een radioreclame gehoord die me irriteert. Niet vanwege de stem of het vervelende deuntje, maar vanwege de stereotypering. Een vrouw zit niet zo lekker in haar vel, omdat er te veel van haar gevraagd wordt op het werk en privé. Ze bespreek dit met haar leidinggevende en hij was begripvol. Samen lossen ze dit op. Moraal van het verhaal: praat erover en zoek naar een oplossing. Mooie boodschap, maar had dat niet anders gekund? Een vrouw die werk en privé (denk vooral aan huishouden, kinderen, mantelzorg) niet geregeld krijgt en een man als leidinggevende. Waarom is er niet gekozen voor een man die moeite heeft met het thuiswerken en struggelt om de ballen in de lucht te houden. Die naar zijn leidinggevende stapt en dat zij heel begripvol is. Boodschap blijft hetzelfde, erover praten en naar een oplossing zoeken.
In een andere radioreclame hoorde ik een vrouw zeggen: ‘Kook je nu alweer in mijn kantoor?’ Waarop een man antwoord dat zij alweer in zijn keuken werkt. Het gaat over verhuizen of verbouwen, waarbij de vrouw aangeeft dat verbouwen een goede optie is. De man heeft twee linkerhanden en verhuist liever. Fijn dat niet standaard de vrouw in de keuken staat, terwijl de man werkt. En dat van de man niet wordt verwacht dat hij goed kan klussen.
Op de website van WOMEN Inc staat dat de media een belangrijke rol hebben in het vergroten en verkleinen van kansen. Het is tijd vor een inclusieve media, waarin iedereen gehoord en gezien wordt en waarin stereotiepe beeldvorming de kansen van bepaalde groepen niet inperkt.
Wist je dat slechts 3% van de advertenties vrouwen in leiderschapsposities laat zien? Vrouwen bijna 2 keer vaker dan mannen in een keuken worden gerepresenteerd? Mannen twee keer vaker in een setting van een sportevenement voorkomen? In kinderboeken slechts 13% van de moeders een betaalde baan heeft? Bijna 6 keer minder dan in werkelijkheid.
Als je het niet ziet, weet je ook niet dat je het kunt zijn. Als je geen vrouwen in leiderschapsposities ziet, hoe leer je dan als klein meisje dat je het wel kunt worden? Als je geen mannen in verzorgende rollen ziet, hoe leer je dan als klein jongetje dat je het wel kunt worden? Representatie is belangrijk.
Let jij er wel eens op wat je op televisie ziet, in tijdschriften of reclameblaadjes en op de radio hoort? Sta je er bij stil wat je kinderen zien en horen en welk beeld dat schetst? Het beeld dat jongens niet met poppen kunnen spelen bijvoorbeeld, of meisjes geen auto’s leuk kunnen vinden. Zelf meer invloed willen hebben op wat je kinderen lezen, zien en horen? Er zijn echt goede kinderboeken die juist helemaal geen stereotiepetjes gebruiken. Zo las ik zelf bijvoorbeeld: ‘Mama is minister-president’ van Ody Neisingh & Marieke Visser. Ontzettend leuk boek en er komt een hele serie van! Als je googelt op inclusieve kinderboeken vind je er nog veel meer.
