Pestkoppen in mijn kelder

Soms vraag je je af waarom je iets niet eerder hebt gedaan. Vorige week was ik in de kelder om op te ruimen. Ik had mijn herinneringskist in handen en besloot te bekijken wat ik allemaal had bewaard. Poëziealbums, mijn eerste schoentjes, een knuffel en foto’s. Tussen dat stapeltje foto’s lagen ze. De schoolfoto’s van de middelbare school. Ik bekeek ze en gooide ze bij het oud papier.

Het tweede en derde jaar van de middelbare school waren voor mij verschrikkelijk. Ik vond geen aansluiting bij mijn klasgenoten en voelde me er niet tussen passen. Twee jaar lang werd ik buitengesloten, belachelijk gemaakt, genegeerd, uitgelachen en vernederd. Ik heb nooit begrepen waarom. Waarom ik? Wat deed ik verkeerd?

Een paar jaar geleden herinnerde ik mij opeens waar het allemaal startte. Dat heb ik nooit eerder zo helder gezien. Als ik er aan terug denk, zie ik het voor me. Dat moment was allesbepalend. Ik had daar zeker mijn eigen aandeel in. Het had een ruzie moeten zijn, niet iets waarvoor ik twee jaar het mikpunt van de klas werd.

Van buiten liet ik het van me afglijden. Deed ik alsof het me niets interesseerde. Van binnen werd ik vermorzeld.

Deze kinderen bewaarde ik in mijn herinneringsdoos. Omdat ik ergens de overtuiging heb meegekregen dat je foto’s niet weggooit. Dat je herinneringen koestert en bewaart. Deze foto’s heb ik meegenomen naar mijn eerste huis, weer terug naar mijn ouders, meeverhuisd naar een ander huis en heb ik nu, ruim 20 jaar later nog steeds. Foto’s van mijn pestkoppen. In mijn kelder.

Ik besloot om mijn eigen regels te maken, mijn eigen overtuigingen te volgen. Ik heb ze weggegooid. Ze verdienen geen plekje in mijn herinneringenkist. Die is voor fijne herinneringen, jeugdsentiment, liefdesbrieven en foto’s van mensen waar ik om geef.

Aan mijn jonge, onzekere puber-ik wil ik zeggen dat het allemaal goed komt. Dat ik sterk ben en zacht. Liefdevol en behulpzaam. Nog altijd een beetje anders, maar dat ik dat omarm, juist het leukste vind aan mezelf. Dat ik me omring met mensen die me waarderen om wie ik ben. Dat ik veel te geven en te bieden heb. Dat die periode mij nog kan raken, als ik terug denk aan welke patronen dat heeft ingesleten. Maar dat ik stappen maak, mij ontwikkel en moeilijke dingen doe. Dat ik zelfs medeleven heb voor de jonge, onzekere pubers die mij hebben gepest. Zij hebben ook hun eigen verhaal, hun eigen redenen. Ik hoop dat het ze goed gaat en dat ze hun kinderen beter leren doen.

De aantrekkingskracht van spullen

Laatst wilde ik een nieuw horloge kopen. Gewoon omdat ik het horloge had gezien en heel erg mooi vond. Echt iets voor mij. Voor ik het wist zat ik op de website om te kijken hoeveel het kost. Ik bekeek de verschillende kleuren en besloot dat het de zwarte moest worden. Ik zag mezelf al met de perfecte outfit, waarbij het horloge zou opvallen en ik helemaal cool en hip en trendy zou zijn.

Ik heb al twee horloges. Een horloge dat ik al zeker 6 jaar heb en nog steeds mooi vind. Hij is ondertussen een beetje beschadigd en er moeten nieuwe batterijen in, maar verder nog helemaal prima. En mijn sporthorloge. Gekocht als verjaardagscadeautje met dank aan alle gulle bijdragen van familie en vrienden. Ook nog steeds heel blij mee.

Ik heb geen nieuw horloge nodig. Dat besefte ik wel, dus ik besloot om de website af te sluiten en ging verder met wat ik aan het doen was. Maar via allerlei slimme cookies en browserinstellingen wist Instagram dat ik op dat horloge had geklikt. Zij hadden mij deze reclame laten zien en ik was erin getrapt. Ik klikte en kreeg daardoor de komende tijd alleen maar dat horloge te zien. Waardoor ik nog een paar keer klikte en erover dacht om ‘m te kopen. Maar iedere keer besloot ik dat ik geen nieuw horloge nodig had. En eigenlijk ook niet echt wilde. Maar ik vond ‘m wel mooi.

Na wekenlang dat horloge gezien te hebben, ging het mooie er vanaf. Hij werd een beetje gewoon. Omdat ik ‘m al 100x voorbij had zien komen. Na die eerste paar keer, klikte ik niet meer. Dus Instagram laat me ondertussen dat horloge niet meer zien. Wel weer andere dingen, die ik meestal niet wil hebben.

Ik ben minimalist. Een woord wat voor iedereen iets anders kan betekenen. Voor mij betekent het onder andere dat ik bewust omga met mijn spullen. Ik denk na over wat ik heb en over wat ik (denk dat ik) wil hebben. Ik hou van minder spullen. Minder om schoon te houden, minder om te bewaren, minder om te hebben, minder om over na te denken en meer ruimte. Ruimte in mijn huis en in mijn hoofd.

Ondanks dit alles, hebben nieuwe spullen toch nog aantrekkingskracht op mij. Omdat reclames het altijd zo mooi verkopen. Alsof je een ander/beter/gelukkiger mens bent, nadat je het hebt gekocht. Achter die reclames zitten een heleboel slimme koppen die precies weten hoe ze jou het meest kunnen laten kopen. Ze weten precies wat ze moeten doen om jou te beïnvloeden. Korting, laatste kans, must-have, mooie reclames die je raken.

Voor mij begon het ooit met het bijhouden van een lijstje met spullen die ik wilde hebben. Ik moest van mezelf 30 dagen wachten voordat ik het mocht kopen. Ik schreef het item op, met de datum erachter. Als ik het na die maand nog steeds heel graag wilde hebben, dan mocht ik het kopen. Na 30 dagen kon ik alles van mijn lijstje schrappen. Soms wist ik niet eens meer wat ik precies bedoelde met datgene wat ik had opgeschreven.

Het is lastig om al die mooie reclames te weerstaan. Erop klikken, iets in je winkelmandje stoppen en meteen kopen voelt goed. Als directe voldoening, een instant gelukmakertje. Dat gevoel blijft niet. Je blijft niet zo blij met je nieuwe spullen als wanneer je ze kocht. Uitzonderingen daargelaten…

Het 30-dagen-lijstje gebruik ik niet meer. Het feit dat je ze op een lijstje moet zetten, zodat je ze niet vergeet zegt al genoeg. Als je iets écht graag wilt hebben, dan weet je over 30 dagen nog precies wat dat is. Laat het even liggen, denk er wat langer over na. Die aantrekkingskracht wordt vanzelf minder.

Ik ben benieuwd: koop jij in een impuls of koop je gericht wat je nodig hebt?

Tiny droomhuis

Laatst vroeg iemand die ik een aantal jaar niet had gesproken, of ik nog in Brunssum woonde of inmiddels in een Tiny House. Het was mijn grote droom om klein te wonen. Ik heb verschillende huisjes bekeken, informatie opgezocht en volgde ‘Marjolein in het klein’ en haar avonturen. Marjolein heeft als eerste legaal een Tiny House gebouwd en geplaatst in Nederland, waar ze al vijf jaar heel gelukkig woont. Haar huisje staat nu te koop! Mijn droomhuis heeft inmiddels een andere vorm aangenomen, maar ik kon het niet laten om toch even te kijken wat de vraagprijs is.

Toen ik droomde over een tiny house verlangde ik naar meer rust in mijn leven. Dat had niets met mijn manier van wonen te maken, maar daar zag ik wel de oplossing liggen. Simpel en eenvoudig leven maakt gelukkig. Daar ben ik nog altijd van overtuigd. Een tiny house kenmerkte voor mij dat simpele, gelukkige leven.

Een paar jaar geleden gooide ik mijn leven om. Mijn leven werd simpeler en ik werd gelukkiger. Ik ging op reis, genoot van alle ervaringen en andere culturen. Ik merkte dat ik niet veel nodig had en zag hoe mensen in andere landen simpel leven. Zonder hoge werkdruk en stress, zonder de nieuwste spullen, in eenvoudige huizen.

Weer thuis wilde ik dat vasthouden. Ik werkte hard, maar was wel klaar als ik naar huis ging. Ik ging in een klein appartementje wonen en deed alles op mijn fiets. Ik werkte om te kunnen reizen en genoot van mijn vrijheid.

Het ene werk ruilde ik in voor het ander, waardoor ik ook meer tijd kreeg voor familie en vrienden. Niet meer iedere avond en ieder weekend werken. Dat werk ruilde ik later weer in voor werk waar ik veel voldoening van krijg. Werk waar ik nu heel gelukkig mee ben. Ik ging weer avonden, nachten en weekenden werken. Nu een bewuste keuze, doordat ik 28 uur per week werk en in diensten werk, betekent dat veel vrijheid.

Die vrijheid heb ik nodig. Om mijn eigen ding te doen. Omdat er meer in het leven bestaat dan werken.

Mijn leven is simpel en ik ben gelukkig. Ons droomhuis staat aan de natuur, met een tuin en veel groen. Niet te groot, veel ruimte hebben we niet nodig. Luxer dan een tiny house. Meer ruimte, elektriciteit en stromend water. Maar net zoveel rust.

Benieuwd naar het huisje van Marjolein? Iconisch en uniek Tiny House – TinyFindy

Een half jaar zonder WhatsApp

We staan altijd met elkaar in verbinding, zijn een paar knoppen en ’n wifi-signaal van elkaar verwijderd. Ik vind niet dat dit voor meer verbinding zorgt. Soms juist zelfs minder. Ik hoopte door WhatsApp te verwijderen, meer verbinding te maken met mensen. Door vaker te bellen, of elkaar vaker offline te zien.

In december stuurde ik iedereen een berichtje om te vertellen dat ik WhatsApp ging verwijderen. Ik voelde een enorme druk om overal op te reageren. De vraag is natuurlijk of dat aan WhatsApp ligt, of aan mij. In die 6 maanden heb ik ontdekt dat WhatsApp niet perse de veroorzaker is, maar dat het vooral gaat om hoe ik ermee omga.

Meer offline verbinding maken is deels gelukt. Voor mijn verjaardag heeft iedereen mij gebeld in plaats van een appje te sturen. Vond ik superleuk! Ik heb me heel jarig gevoeld. Ik bel ook vaker met mijn moeder, als ik even iets moet vragen. Voorheen stuurde ik een appje en kreeg ik antwoord. Nu krijg ik ook antwoord, maar kletsen we daarna gezellig over van alles.

Deels is het ook niet gelukt. Als je WhatsApp verwijdert, zijn er andere mogelijkheden om tekstberichten te ontvangen. Via sms, via Instagram, via mail. Nu merk ik zelf wel een verschil in deze berichten. Ik voel zelf minder druk om meteen te antwoorden. Ik vergeet het ook sneller, waardoor ik ook pas laat antwoord.

Ik heb meer rust ervaren de afgelopen tijd. Ik heb ook dingen gemist. Soms was het juist onpraktisch om geen WhatsApp te hebben. Toen we een moederdagverrassing wilde plannen met alle zusjes, ging alles via de mail. Niet iedereen reageerde via ‘allen beantwoorden’, waardoor er wat miscommunicatie ontstond. Omdat je met z’n vieren iets wilt afspreken, valt de optie van bellen ook weg. Het kostte meer tijd en moeite dan wanneer we via de app hadden overlegd.

Nu ben ik aan het denken om WhatsApp weer te installeren op mijn telefoon. Hoe stellig ik iets kan brengen, ik vind ook dat je je altijd kunt bedenken. Nieuwe inzichten op doen, dingen ervaren en vervolgens van mening veranderen of terug komen op je besluit.

Wat ik probeerde op te lossen, geen druk ervaren om continu overal op te reageren, is niet opgelost door WhatsApp te verwijderen. Mensen vinden je wel op een andere manier en verwachten daar ook een antwoord van je. Of niet. Ik leg mezelf de druk op door te denken dat het van mij verwacht wordt. Maar ik kan zelf kiezen of ik reageer en wanneer ik reageer. Ik kan er ook voor kiezen om de telefoon te pakken en te bellen. ‘Hey! Ik zag je appje en ik dacht ik bel even.’ Als ik in een groepsapp zit, betekent dat niet dat ik overal op hoef te reageren. Ik hoef me niet aan te passen aan de hoeveelheid berichten die een ander stuurt.

Ik ga proberen om mijn eigen ding te doen. Toch weer aanwezig via WhatsApp, maar zelf vaker bellen in plaats van een berichtje sturen. Niet honderd keer op een dag de app openen (meldingen heb ik standaard uit staan), maar bewust een momentje kiezen om te lezen en te reageren. Bij mezelf nagaan wanneer ik druk voel en dan bedenken dat het niet nodig is.

Benieuwd hoe het me afgaat? Ik ook. Heb jij wel eens last van alle social media meldingen, berichtjes en mailtjes? Als je goede tips hebt om ermee om te gaan, hoor ik ze graag.

Six word story

Ik legde andermans kind in bed.

Een volledig verhaal in zes woorden. Wat ik mooi vind aan deze korte verhalen is dat je zelf invult. Je verbeelding doet wonderlijke dingen, vult aan en maakt er een heel verhaal van.

Het concept Six Word Story is gebaseerd op het kortste verhaal ooit van Ernest Hemingway. Hij schreef de hartverscheurend tekst: ‘For Sale: Baby shoes. Never worn.‘ Sindsdien is het een literair genre.

Die babyschoentjes kunnen ook gewoon een cadeautje zijn geweest. Zo’n cadeautje wat je eigenlijk niet mooi vindt en dus verkoopt, ongedragen. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom de schoentjes nooit gedragen zijn. Je weet het niet, omdat er zo weinig informatie is. Juist dat vind ik bijzonder aan deze korte verhalen.

Mijn six word story is waargebeurd. Welk verhaal maak jij ervan?

Je onzichtbare to-do-lijst

Ik denk dat bijna iedereen er wel eentje heeft, een to-do-lijst. Soms ellenlang, soms heel kort, ongeorganiseerd of juist op volgorde in mate van belangrijkheid. Op een papiertje, in je agenda of via een app op je telefoon. Er zijn namelijk altijd dingen die je moet doen. Heb je ze niet daadwerkelijk op een lijst staan, dan heb je ze wel in je hoofd.

Behalve deze to-do-lijst, bestaat er ook zoiets als een onzichtbare to-do-lijst. Ik kwam deze term tegen in een Facebookgroep over minimalisme en was gelijk nieuwsgierig. Na even googlen, kwam ik erachter wat ermee bedoeld wordt. Als je trouwens zelf wilt zoeken, dan zie je dat deze term ook gebruik wordt voor ‘mentale last’. Die onzichtbare taken die, vaak moeders, uitvoeren. Bijhouden wanneer iemand jarig is, op tijd een cadeautje kopen, weten wanneer een studiedag is, nadenken wanneer de keuken weer grondig gepoetst moet worden, van die dingen. Ook een interessant onderwerp! In dit geval gaat het over alle spullen die je bezit en die je iets vertellen.

Als je nu thuis bent, kijk eens rond. Kijk naar alle spullen om je heen. Deze spullen vertellen je iets. Je plant vertelt dat ze water wilt. Het vloerkleed wilt graag gestofzuigd worden. De afwas graag opgeruimd. De foto in het lijstje wilt graag gewisseld worden en de stoelpoot wilt graag een nieuw anti-kras-vilt onder de poot. De stapel tijdschriften wilt graag gelezen worden en het biebboek wilt teruggebracht worden.

Hoe meer spullen je hebt, hoe langer je onzichtbare to-do-lijst is. Je hebt meer om te onderhouden, schoon te maken, te repareren. Hoe minder je hebt, hoe minder tijd je kwijt bent aan deze klusjes. Niet alle taken op deze onzichtbare lijst zijn vervelend, maar ze kunnen wel aanvoelen als iets dat je moet doen, bovenop alles wat op je fysieke to-do-lijst staat.

Minimalistisch leven staat voor simpeler leven, eenvoudiger. Minder spullen draagt daar aan bij, omdat je minder tijd bezig bent met deze spullen. Je houdt meer tijd over om lekker te lezen bijvoorbeeld, of tegen je plant te praten.

Meer lezen? Fumio Sasaki schreef het boek ‘Vaaarwel spullen’.

Op mijn onzichtbare to-do-lijst staat momenteel de groencontainer schoonmaken en de plant verpotten. Wat staat op die van jou?

Foto van Spacejoy via Unsplash   
De controle terugnemen | 10 tips om minder op je telefoon te zitten

Bij mij was het geen plotselinge ommekeer, geen aha-moment waarin ik het licht zag. Het ging heel geleidelijk. Niet omdat ik ‘n documentaire keek, of omdat het hip is om bewust te leven. Ik had er zelf last van. Door kleine aanpassingen te maken, ervaarde ik meer rust. Van die rust wilde ik meer. Ik bleef aanpassingen maken, soms zelfs hele grote.

Vorige week schreef ik in dit artikel al dat ik nog altijd de juiste balans zoek. Het is net als gezond eten, ik weet dat het goed voor me is, maar ik ben gewoon gek op chocolade. Ook daarin vind ik niet altijd de balans. Dan gaat in een keer een hele chocoladereep op. Net zoals ik nu weer te vaak mijn telefoon pak.

Ik vind mijn telefoon geweldig. Ik maak mooie foto’s, heb fijne gesprekken met vriendinnen, houd m’n financiën bij, draai mijn favoriete liedjes, bestel boeken bij de bibliotheek en krijg een wereld aan informatie binnen. Ik zou absoluut niet meer zonder mijn telefoon willen. Maar ik zou wel graag zonder mijn telefoon kunnen.

Wat ik fijn zou vinden is om mijn telefoon te gebruiken wanneer ik dat wil. Niet omdat ik me verveel, een loos momentje heb, of gewoon uit automatisme. Maar wanneer ik het écht wil. Er bewust voor kies.

Om het mezelf makkelijker te maken heb ik een aantal dingen aangepast aan mijn telefoon:

  • notificatiemeldingen uitschakelen

Ik heb al mijn meldingen uitgeschakeld. Het begon met mijn telefoon op stil zetten, maar dan hoorde ik zelfs niet meer als ik gebeld werd. Ik zag nog steeds alle bolletjes bij de apps staan, die me vertelden hoeveel gesprekken, mailtjes en facebookmeldingen ik had gemist.

Door je notificaties allemaal uit te schakelen zie je deze meldingen niet meer. Er komt geen signaal binnen, geen trilling, geen piepje. Je kunt natuurlijk zelf kiezen welke notificaties je wel en niet uitschakelt. Maar als je heel eerlijk bent naar jezelf: wat is zo belangrijk dat niet tot later kan wachten?

  • donkere modus

Een donkere modus is beter voor je ogen. Ik vind de donkere modus vooral rustiger en dat is precies wat ik fijn vind. Een donkere modus kun je heel eenvoudig aanzetten op je telefoon. Toen deze functie nog niet standaard op mijn telefoon stond, gebruikte ik een app dat zorgde voor een donker thema. Alles wat eerst wit was, wordt nu zwart. Even wennen, maar heel fijn.

  • saaie achtergrond

Ik wisselde regelmatig van foto’s op mijn telefoon. Een mooie foto van m’n reis als de telefoon vergrendeld is, een schattige foto van mijn neefjes als ik mijn telefoon ontgrendelde. Nu heb ik een zwarte achtergrond. Niets leuks aan, precies de bedoeling.

Google op ‘zwarte achtergrond’ en download de afbeelding die helemaal zwart is en stel deze in als je beginscherm en je achtergrondscherm.

  • verwijder apps

Als je teveel tijd doorbrengt op Instagram, Facebook of ‘n andere app, verwijder deze dan. Is niet zo leuk in het begin, maar werkt wel. Ik keek op FB of Insta via de laptop. Misschien een keer per 2 dagen. Is nogal een gedoe om daarvoor iedere keer de laptop te pakken. Na die twee dagen blijkt dat je helemaal niet zoveel gemist hebt.

Denk vooral niet dat je het aankunt om ze weer op je telefoon te installeren. Die fout maakte ik en ik zit er nu weer veel te vaak op. Het werkt gewoon verslavend.

Verwijder ook apps die je niet zoveel gebruikt. Tegenwoordig kun je voor alles wel een app downloaden, maar vraag je af of je ze echt nodig hebt. Houd je telefoon simpel.

  • een simpel beginscherm

Plaats alleen de apps op je beginscherm die je graag gebruikt en waar je makkelijk toegang tot wilt hebben. Bij mij is dat telefoon, agenda, chrome, klok en camera. Werkt ook niet verslavend. Ik zit nooit doelloos naar de tijd te kijken via de klok, of eindeloos mijn agenda door te bladeren.

  • verstop je apps

Apps die ik minder vaak gebruik of die verslavend werken heb ik iets verder weg gestopt. Op mijn tweede scherm heb ik mapjes gemaakt en daar een onderverdeling gemaakt die voor mij logisch is. Ik heb maar vier mapjes, waarvan een mapje volstaat met ongebruikte apps die ik niet kan verwijderen (zitten standaard op mijn telefoon, maar gebruik ik niet).

De leukste apps springen hierdoor minder in het oog, wat alleen maar goed is. Laatst las ik ergens de tip dat je regelmatig je apps moet verplaatsen. Je weet namelijk blindelings je apps te vinden, niet iets wat je graag wilt als je bewust wilt omgaan met je telefoon. Door ze regelmatig te verplaatsen, moet je ze bewust zoeken, wat voorkomt dat je doelloos gaat scrollen.

  • koppel niet al je apparaten aan je smartphone

Je kunt alles koppelen aan je telefoon. Je tv, lampen, thermostaat, airco, radiosysteem, sporthorloge en airfryer. Oke, die laatste weet ik eigenlijk niet. Misschien wel handig dat je telefoon piept als je frietjes klaar zijn.

Ik heb zelf mijn Sonosbox en mijn Hue lamp gekoppeld. De sonos vind ik niet zo erg, handig om via Deezer liedjes te zoeken en meteen af te laten spelen. Wat ik vooral fijn vind is dat ik ‘m gewoon aan en uit kan zetten met ‘n druk op de knop. Daar hoef ik mijn telefoon niet voor te gebruiken. Ik krijg dan de speellijst te horen die ik als laatste heb geluisterd. De lamp vind ik wel vervelend. Deze moet ik altijd aan- en uitzetten via mijn telefoon. Daar moet ik dan ook nog de bluetooth en locatievoorzieningen voor aanzetten, iets wat ik standaard uit heb staan. Ik mis ‘n knopje op de lamp waarmee ik ‘m uit kan zetten.

  • leg je telefoon ver weg

Wanneer die niet in de buurt ligt, is de verleiding ook minder groot. Wat ook kan helpen is om je schermtijd in te stellen. Zo kun je bijvoorbeeld aangeven dat je na 20u niet meer op je telefoon kan. Of dat je maximaal 1 uur per dag een bepaalde app kunt gebruiken. Mijn schermtijd staat nu op 2 uur per dag voor alles. Nadeel is dat je heel eenvoudig om extra tijd kunt vragen, wat ik soms dus ook doe.

  • bewaar voor een later tijdstip

Ik pak mijn telefoon vaak wanneer ik geen zin heb in datgene wat ik aan het doen ben. Ik zoek naar afleiding en stel ondertussen de rest uit. Wat dan handig is om te doen, zodat je jezelf niet verliest in de online wereld en pas ‘n half uur later weer terug bent, is om alles wat je zou willen lezen of bekijken te bewaren voor later. Later blijkt dat je de helft toch niet zo interessant vindt.

Ik heb ook de functie ‘discover’ uitgeschakeld. Zodra ik Chrome open op mijn telefoon, krijg ik behalve het beginscherm van Google, daaronder een hele reeks met schreeuwende koppen. Beroemdheden die uit elkaar zijn, een nieuwe film, de laatste modetrends. Interesseert me eigenlijk niets, maar zou ik in zo’n verveelmomentje toch op klikken en lezen. Ik heb dit nu uitgeschakeld, waardoor ik het ook niet te zien krijg. Weer een verleiding minder.

  • maak regelmatig je telefoon leeg

Ik probeer wekelijks mijn telefoon leeg te maken. Ik verwijder alle foto’s die ik niet wil bewaren, sla de rest op de computer op. Ik verwijder berichten, verwijder alles wat ik had bewaard om later te lezen (als ik ze nog steeds niet heb gelezen vind ik het toch niet zo interessant), verwijder notities en zorg dat mijn telefoon opgeruimd is. Zo kan ik me nooit verliezen in oude berichten herlezen, oude foto’s of filmpjes bekijken of notities van 4 maanden geleden lezen.

De eerste keer is altijd veel werk. Wie heeft er niet honderden foto’s op z’n telefoon staan? Daarom probeer ik het ook wekelijks te doen, dan is het klusje snel geklaard!

Ondanks dat mijn telefoon veel saaier is, blijft de verleiding toch groot. Vind ik niet erg. Ik gebruik mijn telefoon ook heel graag. Het is wel belangrijk dat ik er regelmatig even bij stil sta, weer even besef hoeveel ik mijn telefoon gebruik en bij mezelf voel of ik daar blij mee ben.

Ben jij blij met hoeveel en hoe vaak je op je telefoon kijkt? Als je nog tips hebt, laat het vooral weten.

Afbeelding is een screenshot van mijn beginscherm. Zwarte achtergrond en alleen de belangrijkste apps. Lekker saai!

Niets missen? Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief

Een kastje per dag

De eerste keer dat ik besefte dat ik niet veel nodig had, was toen ik zo’n 4 maanden leefde vanuit mijn rugzak. Ik reisde door Mexico en Guatemala, had genoeg aan een aantal kledingstukken, mijn laptop, camera, opladers en toiletspullen. Gedurende mijn reis liet ik soms iets achter en vond soms ook weer iets nieuws (of tweedehands), maar alles paste altijd in mijn rugzak.

Ik ontdekte minimalisme en vond het fascinerend. Ik bekeek documentaires, las boeken en leerde Marie Kondo kennen. Er is veel over te vinden. Er zijn verschillende invalshoeken, vele manieren en allerlei regels. Je hebt vast al gehoord van een kastje per dag opruimen, ‘does it spark joy?’ of een capsulegarderobe maken.

Ik dacht dat je als minimalist zo weinig mogelijk spullen moest hebben, niets meer moest willen en het liefst nog een eigen moestuintje om zelfvoorzienend te zijn. Ik zag mezelf al als geitenwollensokkenfiguur, lekker met m’n handen in de aarde, oversized shirt met gaten, make-uploos en helemaal gelukkig met niets. Minimalisme gaat over wat je écht belangrijk vindt, of misschien juist om wat je echt niet belangrijk vindt. Het doel is nooit ‘zo weinig mogelijk spullen’, maar door te beginnen met het wegdoen van spullen, kom je steeds een stapje dichterbij het wegdoen van alles wat overbodig is.

Voor mij betekent minimalisme bewust leven. Het begon met kijken naar al mijn spullen, ik heb ook gemariekondoot, maar ga inmiddels verder dan dat. Het gaat om waar ik mijn tijd aan wil besteden, wat ik belangrijk vind en waar ik gelukkig van word.

Dus ruim een kastje per dag op, gooi al je kleding op een grote stapel, doe iedere dag iets weg, het maakt niet uit wat je doet, minimalismeregels zijn er om je te laten starten. Gooi daarna die regels overboord en doe lekker je eigen ding.

Wat zou jij willen minimaliseren?

Foto van Sarah Dorweiler via Unsplash