Duwtje in de juiste richting
Het duurde even voordat ik in de gaten had dat dingen die gebeurden die me frustreerden, me in de juiste richting duwden.
Ik moest wennen de eerste paar dagen, en misschien ben ik daar nog steeds mee bezig. Niet alleen aan de hoge temperatuur, zo´n 45 graden, maar aan de cultuur, de communicatie en de manier van werken.
Vooraf ben ik er vol vertrouwen ingestapt, met weinig informatie. Het idee om een paar weken mee te lopen bij de stichting Saheli Women liet zoveel voelen in mijn lijf, dat de beslissing al genomen was. Ik heb slechts één keer contact gehad met Madhu, de oprichtster van de stichting, via een videocall. De rest van ons contact verliep via app en was voornamelijk praktisch van aard.
Mijn eerste dag in India ging niet zoals ik me had voorgesteld. Ik kwam in de middag aan en besloot om meteen mee te gaan naar het vrouwencentrum. Ik had er zo´n lange reis opzitten, maar het leek me slim om bezig te blijven en ´s avonds op tijd naar bed te gaan. Tijdens de autorit wilde Madhu graag weten wat mijn doelen zijn voor mijn tijd hier. Ze wilde graag weten waarom ik kwam, waar ik naar toe wilde werken en hoe ik de komende tijd voor me zag. Ik kon er geen duidelijk antwoord op geven. Ik weet het namelijk zelf ook niet. Ik ben lekker onderzoekend, zonder plan, maar met de intentie om dingen te leren, te zien, inspiratie op te doen en vanuit daar meer richting naar mijn droom te krijgen.
Na een middag waarin ik de vrouwen leerde kennen, veel heb gekeken naar hoe zij werken en door de kinderen werd meegenomen het dorp in, kreeg ik in de auto op de terugweg dezelfde vraag. Ik kon ‘m nog altijd niet duidelijker beantwoorden dan ik eerder had gedaan. Ik voelde dat ze hier niets mee kon. Ze gaf aan dat 6 weken te lang zou zijn en dat ze me in een paar weken ook alles kon laten zien en vertellen.
Het overviel me. Eenmaal alleen moest alles even eruit. De frustratie, de verbazing, het verdriet.
Na een heel lang telefoongesprek met mijn liefste, zag ik alles weer een beetje helderder. Ik was zo ontzettend vermoeid, dat het me meer raakte dan gewoonlijk zou doen. Ik besloot om naar bed te gaan en in de ochtend te journalen, om duidelijk te krijgen wat ik zelf wil en hoe ik de komende tijd voor me zie, maar ook wat ik daarin nodig heb van Madhu.
Het gesprek de volgende dag was fijn. Ik legde uit dat ik tijd nodig had. Tijd om te wennen, om te zien hoe alles werkt, hoe processen verlopen, hoe de structuur van de stichting is. Ze reageerde begripvol en zei me alle tijd te nemen die ik nodig had. Na een kleine week zouden we dan kunnen kijken wat ik zou kunnen bijdragen aan de stichting, welk project ik op me zou kunnen nemen.
Ik voelde me gerustgesteld. Het zou goedkomen en het zou zijn zoals ik het voor me had gezien.
Toch benoemde Madhu een paar keer dat ik 30 dagen zou blijven. Alsof het een feit was. Waar het me de eerste keer frustreerde, besloot ik vervolgens te luisteren. Vlak voordat ik naar India vertrok heb ik een boek gelezen over tekens van het universum. Tekens (boodschappen) verschijnen in allerlei vormen, maar ook in mensen die je ontmoet en gesprekken die je voert. Er is een reden waarom zij een aantal keer heeft gezegd dat ik 30 dagen blijf.
Twee weken voorafgaand aan mijn reis, stuitte ik op een website met prachtige sieraden. Gemaakt door artisans in Jaipur. Handwerk, met eerlijk loon, goede werkomgeving en de mogelijkheid om een oude ambacht in stand te houden. Op dat moment vond ik het jammer dat ik geen tijd had om hier een bezoek te kunnen brengen. Eenmaal hier, besef ik dat ik wel tijd heb. Ik besloot mijn originele plan te wijzigen en maar 30 dagen bij Saheli Women te blijven. Daarna ga ik naar Jaipur, om een bezoek te brengen aan sieradenmakers. Om te zien hoe dit vakwerk wordt uitgevoerd. Om een indruk te krijgen hoe het proces gaat, hoe zij werken en hoe de werkomstandigheden zijn. Mijn reis naar India wordt steeds mooier.
Wat jij nu aan het doen bent is voor altijd een droom geweest.Het zal voor mij altijd een droom blijven. Heb de stap nooit durven nemen. Stoer van jou.Hoop dat je antwoorden krijgt op al je vragen.Uiteindelijk zal je weten waarom jij hier op aarde bent. Je bent een voorbeeld voor veel vrouwen. Dat weet ik zeker. Succes en sterkte met je zoektocht 💖🙏
Lieve Monique
Wat fijn om te lezen dat je weer zo’n geweldige reis maakt. Een reis letterlijk, maar zeker ook figuurlijk. Een reis over de wereld, en door je leven.
Lieve Monique, ik denk nog vaak aan je.
Heel veel groetjes uit Urmond.