Lief Limburg – rampgebied

Als het water tot aan je enkels, je knieën,

maar eigenlijk tot aan je lippen staat

Als het gewoon echt even niet meer gaat

Als met elke emmer die je schept

de moed je verder in de schoenen zinkt

Je in zorgen voor de toekomst verdrinkt

Als je bent aan het einde van je krachten

Lief Limburg, je bent in mijn gedachten

– schrijver onbekend

Waar ik hoog en droog zit, zie ik om mij heen het onvoorstelbare gebeuren. Op een paar kilometer van mij vandaan overstromen straten, kolken rivieren en vluchten mensen uit hun huis. Of blijven ze juist, om het water te weren, spullen veilig te stellen en te zien hoe hun thuis onderloopt. Hoe spullen nat worden, de tuin onderloopt en de oprit wegspoelt.

Mijn Limburg als rampgebied, waar ik woon, werk en liefheb.

Mijn hart gaat uit naar iedereen die het water tot aan de lippen heeft staan <3