Lief Limburg – rampgebied
Als het water tot aan je enkels, je knieën,
maar eigenlijk tot aan je lippen staat
Als het gewoon echt even niet meer gaat
Als met elke emmer die je schept
de moed je verder in de schoenen zinkt
Je in zorgen voor de toekomst verdrinkt
Als je bent aan het einde van je krachten
Lief Limburg, je bent in mijn gedachten
– schrijver onbekend
Waar ik hoog en droog zit, zie ik om mij heen het onvoorstelbare gebeuren. Op een paar kilometer van mij vandaan overstromen straten, kolken rivieren en vluchten mensen uit hun huis. Of blijven ze juist, om het water te weren, spullen veilig te stellen en te zien hoe hun thuis onderloopt. Hoe spullen nat worden, de tuin onderloopt en de oprit wegspoelt.
Mijn Limburg als rampgebied, waar ik woon, werk en liefheb.
Mijn hart gaat uit naar iedereen die het water tot aan de lippen heeft staan <3