Morning magic
Mijn morning pages is waar de magic happens. Ik schrijf nu iets langer dan drie weken iedere ochtend 3 bladzijdes. Aan het begin van de dag, voordat er ook maar iets anders om mijn aandacht vraagt, schrijf ik. Soms weet ik niet waarover, maar dan vind ik toch weer woorden. Soms houdt mijn hand de woordenstroom niet bij.
De morning pages worden door niemand gelezen, zelfs niet meer door mij. Ik deel daar alles wat ik denk en voel. Onsamenhangende zinnen, lijstjes, hele verhalen, reflecties en helderheid. Ik kom er bij mijn morning pages niet onderuit. Ik kom iedere keer weer tot het punt waar het wringt, waar ik eerder nog niet aan wilde, bedekt met smoesjes. In die drie bladzijdes kan ik helemaal mezelf zijn. Hoef ik me niet druk te maken om hoe het uitziet, wat er staat. Ik kan mezelf bloot geven, iets dat onvermijdelijk gebeurt zodra ik mijn vraag op papier zet. Het antwoord komt vanzelf.
Afgelopen week was ik uit mijn hummetje (om het maar even heel liefjes te zeggen). Ik was chagrijnig, gauw geïrriteerd, gefrustreerd en boos. Ik blijf daar dan ook graag in hangen, wentel mezelf in woede en reageer het af op de liefste mensen om mij heen, inclusief mijzelf. Na drie bladzijdes schrijven ontdekte ik de reden.
Afgelopen zondag had ik een prachtig ikje geschreven. De liefde spatte er vanaf en de zinnen waren ongelooflijk mooi. Een ikje dat ik niet meer kan evenaren. Of misschien wel, maar sindsdien heb ik er geen meer geschreven. Ik kreeg een compliment zo groot dat het me verlamde en waar ik nog steeds niet op heb gereageerd. Ik kreeg duimpjes, hartjes en reacties. Ik voelde opeens de verwachting om een nog beter en mooier ikje te schrijven.
Ik durfde niet meer.
De ikjes komen misschien wel weer. Voor nu haal ik even de druk er vanaf. De druk om iedere dag te schrijven en iedere dag even goed te zijn, of liefst nog beter.
Dat komt omdat je bent gaan denken. Blijf bij je gevoel, je bent een gevoelsmens en de woorden komen vanzelf. En niks moet, alles mag. Lichtgroet van je tante