Stilte

Er wordt gevraagd of we stil willen zijn als we naar binnen gaan. Twee ineengestrengelde lichamen liggen op de grond, zonder te bewegen. Het lawaai van de ruimte ernaast is in eerste instantie oorverdovend. De muziek begint en de lichamen beginnen te bewegen. Hoe langer ik kijk, hoe meer ik zie. Hoe meer ik zie, hoe minder ik hoor. De stilte zit in mijzelf. Ik kijk naar de dansers, ook stil in zichzelf. Ze dansen met hun ogen dicht. Het gaat op gevoel, de lichamen gaan over elkaar heen, als twee elkaar aantrekkende delen, apart, maar toch bij elkaar horend. Langzaam, zonder besef van wat er om hen heen gebeurt. Het applaus achteraf is oorverdovend.