Jezelf verliezen

Er is niets zo fijn als jezelf verliezen in een goed boek. De wereld om je heen bestaat niet meer. Opgekruld in een lekker hoekje op de bank lees je bladzijde na bladzijde. Zodra je de laatste zin hebt gelezen stap je uit de wereld die je in je hoofd hebt gecreëerd. Bij een goed boek doet dat altijd een beetje pijn. Als een afscheid.

Als kind las ik graag, ik verslond boek na boek en was vaak op een rustig plekje te vinden. De bibliotheek was een wonderbaarlijke plek waar ik altijd weer nieuwe boeken ontdekte, of juist weer boeken meenam die ik eerder had gelezen. Iedere keer ging ik met een flinke stapel naar huis, waar ik me weer kon verliezen in alle mooie, ontroerende en spannende verhalen.

Sinds een aantal jaar ben ik weer lid van de bieb. In de tussentijd zijn ze verhuisd naar een andere locatie, zijn er veel meer mogelijkheden om boeken te lezen, digitaal of luisterend, maar de bibliothecaresse is nog altijd dezelfde als waar ik vroeger mijn boeken van leende. En dat voelde fijn, een beetje als weer thuiskomen.

Vaak ga ik met een lijstje titels naar de bieb, weet al precies wat ik wil hebben of heb boeken gereserveerd die voor me klaarliggen. Soms is het een flitsbezoek, even iets ophalen en weer door. Het liefst neem ik mijn tijd, dwaal langs de rekken, laat mijn ogen over de titels gaan en pak de boeken die me aanspreken van de plank. Ik lees de achterkant, blader wat door het boek en lees altijd een stukje van de eerste bladzijde. Het leukst vind ik als ik een stapel boeken heb verzameld, liefst zo verschillend mogelijk. De boekenliefhebber in mij neemt die hele stapel het liefst mee naar huis, maar als realist neem ik deze stapel nog eens door en kies de favorieten er uit. Van de rest maak ik een foto, voor een volgende keer.

Waar ik voorheen vaak boeken kocht, ben ik nu gelukkig met mijn herontdekking van de bibliotheek. Bleef ik eerder vooral bij een genre waarvan ik wist dat ik het leuk zou vinden, nu kies ik van alles wat. Vind ik het boek niet zo leuk, dan gaat het gewoon weer terug. Maar door af en toe eens iets anders te pakken, ben ik juist de mooiste verhalen tegen gekomen. Zelfs die mooiste verhalen hoef ik niet te bezitten, ik heb ze gelezen en dat maakt ze toch een beetje van mij. Ze hebben me een andere wereld laten zien, iets geleerd, iets doen beseffen of me plezier gegeven. Voor mij is dat genoeg. Met alle plezier lever ik dat boek weer in, zodat een ander daar net zo van kan genieten.

Zodra de bieb weer open is, ben ik daar weer te vinden. Struinend langs al die verhalen, op zoek naar de mooiste. Voor nu ben ik blij met de afhaalservice, zodat er toch nog iets te lezen is.

Leen jij boeken of koop je ze? Praat mee in de comments en laat vooral even weten welk boek een aanrader is, ik vind het altijd leuk om mijn leeslijstje weer aan te vullen!

Foto van onze vakantie in Italië, waar we een heerlijk appartement in Siena hadden. Ik lees het boek 'Wij zijn niet als hagedissen' van Erika Bianchi. Het beste verhaal dat ik afgelopen jaar heb gelezen, op een bijzondere manier verteld.