ochtendroutine – De wereld volgens Moos

Haal gewoon adem, verdorie!

Zo begint het vierde hoofdstuk uit het boek van Wim Hof. Als iemand die altijd moeite heeft met ademhalen, sprak me dit wel aan.

Tuurlijk, ik adem natuurlijk gewoon de hele dag door. Gaat me best makkelijk af. Maar bewust ademhalen vind ik erg lastig. Ik heb moeite met ademhalen als ik zing. Ik zing lekker vals, dus dit doe ik voornamelijk in de auto of als ik alleen thuis ben. Want ondanks dat het niet klinkt, vind ik het wel heel leuk om met mijn favoriete liedjes mee te zingen. Maar ergens halverwege het 2e couplet raak ik buiten adem.

Wanneer ik hardloop heb ik soms ook moeite om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Mijn trainer heeft me een keer oefeningen gegeven om dit te verbeteren. Mijn adem blijft dan heel hoog zitten, in mijn borst. Terwijl je liever diep ademhaalt, tot in je buik.

Ook mediteren vind ik lastig. Tijdens de Miracle Morning (waar ik hier al eerder over schreef) deed ik altijd een meditatie. Meestal een geleide, omdat ik dat makkelijker vind. Wanneer dan iemand zegt dat ik moet in- en uitademen krijg ik altijd stress. Niet de bedoeling van mediteren. Ik krijg het ritme niet gevolgd, denk dat ik het niet goed doe, raak afgeleid en voel dat mijn adem heel hoog blijft zitten.

Nu lees ik het boek van Wim Hof en hij vertelt over een ademhalingsoefening die vrij eenvoudig uit te voeren is. ‘Denk er niet te veel over na, adem gewoon in.’ Ik heb het geprobeerd en heb nog nooit zo eenvoudig bewust adem gehaald. Verder in het boek zegt hij iets waar ik om moest lachen toen ik het las:

‘Mensen komen met dit soort vragen naar me toe: ‘Moet ik door mijn neus ademen?’ of ‘Hoe zit het nu precies met het middenrif?’ en dan zeg ik gewoon: ‘Je moet verdomme gewoon ademhalen! Je moet niet denken, maar het gewoon doen! Diep je longen in!”

Daar lag ik dan, comfortabel op bed. Benieuwd om zijn oefening uit te voeren. Ik ademde gewoon. In door mijn neus, uit door mijn neus. Ondertussen tellen tot 30. Me niet druk maken om mijn ademhaling. Niet nadenken of ik een goed ritme had, of mijn ademhaling wel diep genoeg was. Gewoon ademhalen.

Inmiddels heb ik nu al een aantal dagen deze ademhalingsoefening uitgevoerd. Voelt heel fijn. Volgens Wim ga ik de positieve effecten ervan zeker merken. Ik merk nu al wat. Ik heb mijzelf in ieder geval al verbaasd. Ademen is niet zo moeilijk, je moet het verdomme gewoon doen!

Foto van Max van den Oetelaar via Unsplash

Jezelf overstijgen

Ik hap naar adem. Mijn huid tintelt. Ik kijk naar de secondes die voor mijn gevoel veel te langzaam wegtikken. Waarom deed ik dit ook alweer?

Een doordeweekse dag in februari. De temperatuur komt al een paar dagen niet boven het nulpunt. We maken een wandeling op de Brunssummerheide, waar een flink pak ijs op de Rode Beek ligt. We gooien een stok en Indy gaat met haar pootjes in het water. Verderop spelen kinderen, glijden over het ijs, gillen van plezier. Twee jonge mannen maken een wak. Even later zitten ze er in. Tot hun nek in het ijskoude water. Ik kan niet blijven stoppen met kijken. Dat wil ik ook!

Ik hou er van als mensen stoere dingen doen. Bergen beklimmen, ultramarathons lopen, lange afstanden wandelen. Ik lees erover en raak onder de indruk. Nu lees ik over ‘The Iceman’, Wim Hof. Hoe hij tegen de kou kan en al het goede wat hieruit voortkomt. Ik ben bij bladzijde 58 en begonnen met zijn WHM-protocol: blootstelling aan kou voor beginners. Deze week, aan het einde van iedere douchebeurt, douche ik 30 seconden met koud water.

Het herinnert mij aan een oud-collega. Zij douchte zich iedere ochtend met koud water. De vrouw had een tomeloze energie! Of het niet koud was, vroeg ik haar eens. Ik kon me niet voorstellen dat iemand voor z’n plezier een koude douche neemt.

Zo kon ik ook niet begrijpen dat een jongen uit mijn klas het nooit koud had. Hij droeg altijd een t-shirt en ging het liefst zonder jas naar buiten. Zelfs in de winter als het écht heel koud was. Nu ben ik nooit zo’n juf geweest die zich druk maakte of de kids hun jas aandeden of niet. In groep 8 vond ik ze groot genoeg om dat zelf te beslissen. Aan hem heb ik toch regelmatig gevraagd of hij niet zijn jas aan moest doen. Ik ben benieuwd of hij nog steeds zonder jas loopt, of hij ook koude douches neemt of misschien zelfs aan winterdippen doet. Het zou me niets verbazen.

Ondertussen begrijp ik ze beter. Ik begin met koud douchen, benieuwd wat me dat brengt.

Douche jij wel eens koud?

Foto van Chandler Cruttenden via Unsplash

100 dagen Miracle Morning

Na 100 dagen een uur eerder opstaan, mediteren, sporten, schrijven, affirmaties opzeggen en lezen, besloot ik om mijn wekker te snoozen en me om te draaien. Op dag 101 bleef ik liggen en de dagen daarna ook.

Hoe kon ik na 100 dagen volhouden, ineens stoppen om het vervolgens nooit meer te doen? Een rondje Google vertelt me dat een nieuwe gewoonte na 21 dagen blijft plakken, of na 65 of dat het soms wel 273 dagen duurt. Ik dacht als ik dat magische getal van 100 dagen haal, ik iedere ochtend uit bed zou springen om moeiteloos te beginnen aan mijn miracle-morning-routine.

The Miracle Morning is een methode van Hal Alrod. Als superdrukke man miste hij tijd voor zichzelf, tijd om tot rust te komen, tijd om zich te ontwikkelen en tijd om te bewegen. Omdat hij in zijn hele week nergens een uurtje tijd kon vinden, besloot hij om een uur eerder op te staan. Dat uur gebruikt hij om zijn SAVERS uit te voeren. S staat voor stilte, A voor affirmaties, V voor visualisatie, E voor exercise, R voor reading, S voor schrijven. Door zo zijn ochtend te beginnen is hij gedurende zijn dag ontzettend productief.

Nadat ik zijn boek had gelezen, downloadde ik alles wat ik nodig had om te beginnen met de 30 dagen challenge. Ik vroeg mijn zusjes als accountability partners en zette mijn wekker om kwart voor 6. De eerste paar keren ging als vanzelf, enthousiast om met iets nieuws bezig te zijn. Na een week merkte ik al dat het nieuwe er vanaf was en had ik meer discipline nodig om op te staan. Ik merkte ook dat niet alle onderdelen van de SAVERS bij mij paste. Ik bleef doorzetten, om het na een tijdje toch op te geven.

De magie van de miracle morning bleef aan mij trekken. Ik volgde de FB-groep en zag iedere ochtend weer de mooiste foto’s en verhalen van mensen die wél vroeg waren opgestaan. Als zij het konden, dan moest het mij toch ook lukken. Ik moest weer in de routine komen, een maatje zoeken die ook met de miracle morning wilde starten en gewoon volhouden. Het zou vanzelf mijn nieuwe levensstijl worden.

“Het bleef iets wat ik deed, iets wat paste bij het plaatje van mijn perfecte zelf, maar niet zo goed past bij de mens die ik nu ben.”

Honderd dagen hield ik het vol, deze keer had ik een aantal aanpassingen gedaan om het meer van mezelf te laten zijn. Honderd dagen stond ik vroeg op, deed alle savers en merkte niet het geweldige verschil dat andere mensen wel ervaarden. De ochtendroutine was wel fijn, maar ik was niet productiever, soms juist het tegenovergestelde. Omdat ik moe was, bleef ik na mijn miracle morning ‘n uurtje of twee bankhangen en kreeg op deze manier juist niet zoveel gedaan. Zelfs met de aanpassingen die ik had gedaan, was het nog steeds niet iets wat bij mij hoorde. Het bleef iets wat ik deed, iets wat paste bij het plaatje van mijn perfecte zelf, maar niet zo goed past bij de mens die ik nu ben.

De magische 100 dagen bleek niet zo magisch te zijn.

Gedragsdeskundige James Clear stelt dat het halen van een specifiek doel, in mijn geval de 100 dagen volhouden, averechts werkt als je gedrag blijvend wilt veranderen. Als je dit doel eenmaal haalt is de kans groot dat je de motivatie verliest en terugvalt in oud gedrag. Het gaat namelijk niet om resultaat, maar om de weg ernaartoe. Mijn focus lag vooral op het volhouden, zodat het daarna vanzelf zou gaan. Ik ging voorbij aan de manier waarop ik mijn leven wilde veranderen en waarom dat voor mij belangrijk was. Het was een grote verandering in 1 keer, terwijl om grote veranderingen te laten slagen, je juist consequent kleine stapjes moet blijven zetten.

Spijt? Absoluut niet. Ik sta nu ‘s ochtends op zonder te snoozen. Ik heb ontdekt dat ik mediteren fijn vind en dat ik graag in de ochtend sport en actief ben. Een strak schema waar ik mijzelf aan wil houden werkt niet voor mij. Ik hou juist van mijn afwisselende ochtenden, te bedenken wat ik wil doen of ervoor kiezen om juist even niets te doen. Om direct actief te zijn, of lekker met ‘n kopje thee en een boek op de bank.

Wat is jouw ochtendroutine?

Foto van Danielle MacInnes via Unsplash