wim hof – De wereld volgens Moos

Haal gewoon adem, verdorie!

Zo begint het vierde hoofdstuk uit het boek van Wim Hof. Als iemand die altijd moeite heeft met ademhalen, sprak me dit wel aan.

Tuurlijk, ik adem natuurlijk gewoon de hele dag door. Gaat me best makkelijk af. Maar bewust ademhalen vind ik erg lastig. Ik heb moeite met ademhalen als ik zing. Ik zing lekker vals, dus dit doe ik voornamelijk in de auto of als ik alleen thuis ben. Want ondanks dat het niet klinkt, vind ik het wel heel leuk om met mijn favoriete liedjes mee te zingen. Maar ergens halverwege het 2e couplet raak ik buiten adem.

Wanneer ik hardloop heb ik soms ook moeite om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Mijn trainer heeft me een keer oefeningen gegeven om dit te verbeteren. Mijn adem blijft dan heel hoog zitten, in mijn borst. Terwijl je liever diep ademhaalt, tot in je buik.

Ook mediteren vind ik lastig. Tijdens de Miracle Morning (waar ik hier al eerder over schreef) deed ik altijd een meditatie. Meestal een geleide, omdat ik dat makkelijker vind. Wanneer dan iemand zegt dat ik moet in- en uitademen krijg ik altijd stress. Niet de bedoeling van mediteren. Ik krijg het ritme niet gevolgd, denk dat ik het niet goed doe, raak afgeleid en voel dat mijn adem heel hoog blijft zitten.

Nu lees ik het boek van Wim Hof en hij vertelt over een ademhalingsoefening die vrij eenvoudig uit te voeren is. ‘Denk er niet te veel over na, adem gewoon in.’ Ik heb het geprobeerd en heb nog nooit zo eenvoudig bewust adem gehaald. Verder in het boek zegt hij iets waar ik om moest lachen toen ik het las:

‘Mensen komen met dit soort vragen naar me toe: ‘Moet ik door mijn neus ademen?’ of ‘Hoe zit het nu precies met het middenrif?’ en dan zeg ik gewoon: ‘Je moet verdomme gewoon ademhalen! Je moet niet denken, maar het gewoon doen! Diep je longen in!”

Daar lag ik dan, comfortabel op bed. Benieuwd om zijn oefening uit te voeren. Ik ademde gewoon. In door mijn neus, uit door mijn neus. Ondertussen tellen tot 30. Me niet druk maken om mijn ademhaling. Niet nadenken of ik een goed ritme had, of mijn ademhaling wel diep genoeg was. Gewoon ademhalen.

Inmiddels heb ik nu al een aantal dagen deze ademhalingsoefening uitgevoerd. Voelt heel fijn. Volgens Wim ga ik de positieve effecten ervan zeker merken. Ik merk nu al wat. Ik heb mijzelf in ieder geval al verbaasd. Ademen is niet zo moeilijk, je moet het verdomme gewoon doen!

Foto van Max van den Oetelaar via Unsplash

Jezelf overstijgen

Ik hap naar adem. Mijn huid tintelt. Ik kijk naar de secondes die voor mijn gevoel veel te langzaam wegtikken. Waarom deed ik dit ook alweer?

Een doordeweekse dag in februari. De temperatuur komt al een paar dagen niet boven het nulpunt. We maken een wandeling op de Brunssummerheide, waar een flink pak ijs op de Rode Beek ligt. We gooien een stok en Indy gaat met haar pootjes in het water. Verderop spelen kinderen, glijden over het ijs, gillen van plezier. Twee jonge mannen maken een wak. Even later zitten ze er in. Tot hun nek in het ijskoude water. Ik kan niet blijven stoppen met kijken. Dat wil ik ook!

Ik hou er van als mensen stoere dingen doen. Bergen beklimmen, ultramarathons lopen, lange afstanden wandelen. Ik lees erover en raak onder de indruk. Nu lees ik over ‘The Iceman’, Wim Hof. Hoe hij tegen de kou kan en al het goede wat hieruit voortkomt. Ik ben bij bladzijde 58 en begonnen met zijn WHM-protocol: blootstelling aan kou voor beginners. Deze week, aan het einde van iedere douchebeurt, douche ik 30 seconden met koud water.

Het herinnert mij aan een oud-collega. Zij douchte zich iedere ochtend met koud water. De vrouw had een tomeloze energie! Of het niet koud was, vroeg ik haar eens. Ik kon me niet voorstellen dat iemand voor z’n plezier een koude douche neemt.

Zo kon ik ook niet begrijpen dat een jongen uit mijn klas het nooit koud had. Hij droeg altijd een t-shirt en ging het liefst zonder jas naar buiten. Zelfs in de winter als het écht heel koud was. Nu ben ik nooit zo’n juf geweest die zich druk maakte of de kids hun jas aandeden of niet. In groep 8 vond ik ze groot genoeg om dat zelf te beslissen. Aan hem heb ik toch regelmatig gevraagd of hij niet zijn jas aan moest doen. Ik ben benieuwd of hij nog steeds zonder jas loopt, of hij ook koude douches neemt of misschien zelfs aan winterdippen doet. Het zou me niets verbazen.

Ondertussen begrijp ik ze beter. Ik begin met koud douchen, benieuwd wat me dat brengt.

Douche jij wel eens koud?

Foto van Chandler Cruttenden via Unsplash