Update vanuit India

Deze vier weken zijn een wervelwind geweest van indrukken, gevoelens, geluiden, geuren en vrouwen. Ik heb zoveel mooie momenten gehad en zoveel gelachen 🙂 Madhu heeft mij overal mee naar toe genomen; theekransjes bij buren, housewarming feestje bij familie, bedrijfsuitje met alle vrouwen, boodschappen doen, yogales en veel meer. Ik heb zo’n inkijk gekregen in haar leven, echt fantastisch! Het verschil met mijn reis in India een aantal jaar geleden en nu is groot. Het is zo anders wanneer je bij een familie verblijft en ‘meedraait’ in het gezin. Een heel andere kijk op India.

Ik deel mijn kamer met Katie, zij is daags na mij aangekomen en werkt hier voor 6 maanden als manager van beide centrums. We hebben een hele fijne klik, kletsen veel en op onze vrije dag doen we altijd gezellig samen iets. Ergens lunchen, een tempel bezoeken, winkeltjes bekijken in de oude stad. Katie is een fashion designer, pas afgestudeerd met een master in sustainability. Madhu heeft natuurlijk een prachtige stichting en samen hebben we zoveel mooie gesprekken gevoerd. Over wat het betekent, hoe zij er naar kijkt vanuit haar Indiase achtergrond en hoe anders het Westen er naar kan kijken. We bespreken dingen die voorvallen, die niet helemaal oké zijn, bijvoorbeeld wanneer iemand voor 6 euro een jurk wilt hebben, iets dat niet haalbaar is wanneer je deze vrouwen een eerlijk loon wilt betalen. We ontdekken dat er zoveel verschillende gezichtspunten zijn en heel veel onkunde of onbegrip. Wat niet erg is, zolang je open staat om te leren.

Zelf heb ik enorm veel geleerd, ben ik geïnspireerd en geraakt door alle prachtige vrouwen die hier werken. Hun verhalen zijn overweldigend, soms diep triest, maar zo krachtig. Ik hou van hun lach, hun poging om met mij te communiceren, hun vriendelijke gebaren en de altijd welkome hulp.

Ik heb genoten van mijn tijd hier, heb zoveel fijne contacten gelegd, zoveel gezien, zoveel geleerd. Maar vooral zoveel helder gekregen. Ik weet wat ik wil doen, ik zie het voor me, heb mooie toekomstdromen en kan niet wachten om ze te gaan verwezenlijken. Waar ik vier weken geleden nog wat zoekend was, is het nu duidelijk. Ik heb nog steeds veel uit te zoeken, over na te denken, te regelen en te leren. Maar het belangrijkste is er, die mooie droom waar het allemaal mee begon begint steeds vastere vormen aan te nemen.

Ik neem veel mooie herinneringen met me mee, maar wat ik heel bijzonder vond was het uitje naar Pushkar. Deze heilige pelgrimplaats wilt iedereen een keer bezocht hebben, maar vanwege de flinke afstand is dat voor veel vrouwen uit de dorpen niet mogelijk. Er is een prachtig meer, waaraan vele tempels liggen. Er is een leuke markt, meer gericht op toeristen, waar je kleding, snoep, armbanden en andere snuisterijen kunt kopen. Eenmaal uit de bus na een hele lange rit, gingen we met z’n allen naar het meer. Een kleurrijke slinger van vrouwen liep door de straten. Ik vond het prachtig om er onderdeel van te zijn. Bij de ghat (de plaats waar je aan het water kan) gaan de vrouwen in het water. Hoewel heilig water, overstemt het plezier alles. Het is zo’n 41 graden en het water is heerlijk verkoelend. Ze lachen, spetteren elkaar nat, gaan kopje onder en genieten zo enorm van dit hele spektakel. Het is zo mooi om te zien! Ze hebben de tijd van hun leven, het begon al in de bus waar ze zingen en dansen, in het water gaat het plezier net zo hard door en als we later over de markt struinen wordt van alles gekocht en hard onderhandeld. De tempels zijn mooi, evenals het uitzicht op de bergen. Het is een hele lange dag en ik ben blij als ik eindelijk weer thuis ben, maar ik voel me zo gelukkig dat ik mee kon.

Het afscheid maakt me een beetje weemoedig, het is fijn om andere dingen te gaan ontdekken, maar het is ook een beetje sip om afscheid te moeten nemen. Het was lang niet altijd even makkelijk, maar wat was het de moeite waard!