Waar wil je naartoe?

Ik moest er even over nadenken.. waar wil ik naartoe? Het was een vraag gisteren bij het aanTafel gesprek. Om je volgende stap helder te krijgen; waar wil je naartoe en wat is de eerste stap die je daarin kunt nemen.

Al een hele tijd voel ik mijzelf zoekende. Zoekende in wat ik wil, wat ik kan betekenen en wat mijn plek is op aarde. Dat komt in golven, soms ben ik daar meer mee bezig en soms sluimert het op de achtergrond. Ik voel dat ik nu nog niet helemaal op de plek ben waar ik hoor te zijn, ik voel dat er iets anders is voor mij, dat er grootsere dingen zijn.

Ik zeg al een hele tijd, tegen iedereen die het horen wilt, dat ik niet weet wat ik wil. Ik weet wel dat dit het niet is, maar ik weet ook niet wat het dan wél is.

Onze grootste angst is niet dat we niet goed genoeg zijn.
Onze grootste angst is dat we buitengewoon krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, dat ons het meest beangstigt.

– Marianne Williamson –

Blijven zeggen dat je niet weet wat je wilt is lekker makkelijk, veilig. Als ik niet weet wat ik wil, hoef ik ook geen volgende stap te zetten – ik weet toch niet waar naartoe. Tijdens het Fe/Male Manifest Retreat dat ik twee dagen volgde op een prachtige locatie, heb ik dit achter me gelaten. Tijdens het kampvuur heb ik dit heel bewust opgeschreven, in het vuur gegooid en losgelaten. Ik ga niet meer zeggen dat ik niet weet wat ik wil.

Tijdens het retreat is er zoveel gebeurd. Het voelde magisch. Twee dagen lang afgezonderd van de buitenwereld, bezig met jezelf, je innerlijke processen, in een cocon. Het ebt nog altijd door. Een week na het retreat voelde ik mij verdrietig, omdat ik voelde dat ik meegesleurd werd in de waan van alledag. Ik heb besloten om dit niet te laten gebeuren, of om er in ieder geval bewust van te zijn op momenten dat het wel gebeurt. Om dan, tegen mezelf, te zeggen dat ik weer terug moet. Naar mezelf.

Waar wil je naartoe? Ik moest er even over nadenken.. en het antwoord kwam vanzelf. Ik wil nergens naar toe. Ik wil hier blijven, hier en nu, met mezelf, in mezelf. De druk die ik mezelf oplegde om ergens naar toe te moeten willen, zorgde ervoor dat ik geen stap vooruit zette. Wat ik nu nodig heb is in mezelf keren. Tijd met mezelf nemen, om te voelen, te ontdekken. Ik weet wie ik ben, maar ik weet dat er nog heel veel lagen van mijzelf zijn die ik weg stop, waar ik niet aan wil. Dit mag er allemaal zijn, het mag gehoord en gezien en gevoeld worden.

Daar wil ik naar toe. Naar binnen.